Thursday, April 10, 2025

Nagrody im. Heleny Modrzejewskiej - Danuta Stenka i Piotr Adamczyk, 26.4.2025 r., Beverly Hills


RESPRAWOZDANIE W POST EAGLE (11 CZERWCA 2025):


SPRAWOZDANIE W BIALY ORZEL/ THE WHITE EAGLE (7 MAJA 2025)


SPRAWOZDANIE NA PORTALU E- TEATR.PL (12 MAY 2025)


SPRAWOZDANIE STOWARZYSZENIA FILMOWCOW POLSKICH


On Saturday, April 26, 2025 at 6:00 p.m., the Helena M

W sobote, 26 kwietnia 2025 r. o godz. 18,   Klub  Kultury im. Heleny Modrzejewskiej zaprasza na prezentacje swojej dorocznej Nagrody im. H. Modrzejewskiej, za osiągnięcia w dziedzinie aktorstwa. Danuta Stenka i Piotr Adamczyk to obecni laureaci nagrody  przyznanej za 2024  ex aequo.. Niestety P. Stenka nie może przyjechać po odbiór nagrody i prezentacja odbędzie sie na jesieni w Polsce. 

Natomiast teraz osobiscie odbierac bedzie nagrodę Pan Piotr Adamczyk. Podczas uroczystości wystąpi on, wraz z Katarzyna Smiechowicz i innymi aktorami z Kalifornii w prezentacji książki "Serce Chopina"  Jerzego Antczaka, w obecności autora. Uroczystość odbędzie sie w rezydencji Panstwa Heleny i Stanę Kolodziey , Beverly Hills, a sponsorem jest konsulat RP w Los Angeles, Polish Center in Los Angeles. Sponsorami sa tez Panstwo Golema, Panstwo Budny, Moonrise Press. Ochotnicy: Chris Justin i Zarzad. 



  

  



Piotr Adamczyk 

Laureat Nagrody im. Heleny Modrzejewskiej


„Artysta nie powinien szukać łatwego poklasku. Jego celem musi być prawda – ta, którą niesie postać i ta, którą widz ma w sobie odnaleźć.”

                                                                           — Helena Modrzejewska

„Moim ulubionym słowem związanym z aktorstwem jest wiarygodność. Pragnę, by widz uwierzył w postać, którą gram – by poczuł jej emocje, poszedł za jej prawdą i dzięki temu dotknął swojej własnej prawdy. Najchętniej – tej niewygodnej.”

                                                                           — Piotr Adamczyk

Piotr Adamczyk to jeden z najbardziej wszechstronnych i rozpoznawalnych polskich aktorów swojego pokolenia. Absolwent Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie oraz Brytyjsko-Amerykańskiej Akademii Teatralnej w Londynie. Od lat z powodzeniem łączy karierę teatralną, filmową, radiową i dubbingową z międzynarodową działalnością aktorską. Z imponującą swobodą przekracza granice językowe i kulturowe – co czyni go duchowym spadkobiercą Heleny Modrzejewskiej.

Światową rozpoznawalność przyniosła mu rola Karola Wojtyły w międzynarodowej produkcji Karol – człowiek, który został papieżem. Kreacja ta, oparta na autentyczności i głębokiej duchowości, zyskała ponad 800-milionową widownię na całym świecie. W filmie Jerzego Antczaka Chopin – pragnienie miłości stworzył postać Fryderyka Chopina, ukazując jego geniusz wraz z jego trudnym, wrażliwym człowieczeństwem. Laureat wielu zagranicznych nagród przyznawanych przez międzynarodowe jury oraz wielu nagród w Polsce, które otrzymał w plebiscytach publiczności.

W ostatnich latach aktor z sukcesem rozwija swoją karierę za granicą – zagrał w amerykańskich serialach takich jak Hawkeye (Marvel), For All Mankind (Apple TV+), Night Sky (Amazon Prime), stając się jednym z niewielu polskich aktorów z rozpoznawalnym amerykańskim dorobkiem. Wraz z rosnącą popularnością seriali premium stworzył w ostatnich latach skrajnie różne postaci w takich serialach jak Prosta Sprawa (Canal+), Klara (TVN Player), Idź przodem, bracie (Netflix) czy najnowszy: Projekt UFO (Netflix).

Za całokształt twórczości został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Szczególnie dumny jest z nagrody „Małe Berło”, przyznanej mu przez Janusza Gajosa.



Laudacja:

Piotr Adamczyk otrzymuje Nagrodę im. Heleny Modrzejewskiej za wyjątkowe osiągnięcia aktorskie, za umiejętność łączenia sztuki z komunikatywnością, za przekraczanie granic językowych i kulturowych w duchu uniwersalnych wartości. Jak Modrzejewska – ambasadorka polskiego teatru na świecie – tak i on niesie polską wrażliwość w dialogu z międzynarodową sceną. Ta nagroda honoruje nie tylko jego dorobek, ale również konsekwencję, pasję i klasę.

                                                                ~  Katarzyna Smiechowicz


Fot. Andrzej Piasecki, Foksal Web Studio, www.foksal.com.pl, Wikimedia Commons.

Danuta Stenka

Laureatka Nagrody im. Heleny Modrzejewskiej

Danuta Stenka (ur. 10/10 /1961 w Sierakowicach, zadebiutowała na scenie w 1984 roku i od tego czasu zagrała w wielu spektaklach, otrzymując nagrody teatralne za fascynujące kreacje. Zadebiutowała na dużym ekranie w 1995 roku i od tego czasu zagrała w ponad 60 filmach. Stenka otrzymała dwie Polskie Nagrody Filmowe za role w filmach: Chopin. Pragnienie miłości (2002) Jerzego Antczaka i Katyń (2007) Andrzeja Wajdy. Od 1991 roku spędziła dekadę pracując w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, a następnie w TR Warszawa. Zdobyła uznanie krytyków za wybitne role w spektaklach Krzysztofa Warlikowskiego (Elektra, Poskromienie złośnicy, Krum, Anioły w Ameryce i (A)pollonia). W 2003 roku dołączyła do zespołu Teatru Narodowego w Warszawie, gdzie współpracowała ze słynnymi reżyserami jak Robert Wilson (Kobieta z morza), Grzegorz Jarzyna (Giovanni), Maja Kleczewska (Fedra, Marat/Sade, Oresteja) i Jan Englert (Król Lear). Grała w wielu filmach i serialach TV, a za  pracę w teatrze i filmie zdobyła ponad 30 nagród, m.in., Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis, od Ministerstwa Kultury RP.    



Nagrody im. H. Modrzejewskiej

Klub Kultury im. H. Modrzejewskiej ustanowił Nagrodę im. Heleny Modrzejewskiej za całokształt twórczości dla najwybitniejszych polskich aktorów, aby uhonorować swoją patronkę i docenić polskie talenty aktorskie. W 2010 roku pierwszą nagrodę otrzymał Jan Nowicki. W 2011 r. nagrodę odebrała Anna Dymna w Krakowie, a Marian Dziędziel w Los Angeles. W 2012 r. laureatką została Barbara Krafftówna; w 2013 r. – reżyser Ryszard Bugajski. Po przerwie, nagrodę za 2018 r. otrzymała Jadwiga Barańska, a w 2019 r. uhonorowano dwie aktorki Teatru Polskiego w Toronto (Maria Nowotarska i Agata Pilitowska). W 2020 roku nagrodę wręczono wirtualnie Andrzejowi Sewerynowi, a w 2021 roku, z okazji 50-lecia Klubu, nagrody otrzymali Beata Poźniak (osobiscie) i Jan Englert (wirtualnie). Englert przyjechał po nagrodę do Kalifornii na jesieni 2022 r. W lutym 2023 r. nagrody za rok 2022 wręczono Markowi Proboszowi i Katarzynie Śmiechowicz w Pasadenie, a we wrześniu 2024 roku Janusz Gajos odebrał nagrodę za rok 2023 w Warszawie.



Jerzy Antczak

Jerzy Antczak (ur. 25 grudnia 1929 we Włodzimierzu) – polski reżyser telewizyjny, teatralny i filmowy oraz aktor.Ukończył Wyższą Szkołę Teatralną im. Leona Schillera w Łodzi, dyplom uzyskał w 1953. Jako aktor debiutował na deskach Teatru Powszechnego w Łodzi; później zajmował się też reżyserią, od końca lat 50. aktywny już tylko jako reżyser. W 1957 był dyrektorem teatru „715” w Łodzi, w 1959 r. naczelnym reżyserem Łódzkiego Ośrodka Telewizyjnego, a od 1963 naczelnym reżyserem Warszawskiego Ośrodka Telewizyjnego. W latach 1963–1975 był naczelnym reżyserem Teatru Telewizji. Reżyserował osobiście Kordiana J. Słowackiego, Trzy siostry Czechowa, Szklaną menażerię T. Williamsa; również ważne spektakle Teatru Faktu (Epilog Norymberski). W 1977 r. jego film Noce i dnie był nominowany do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny. Od roku 1979 mieszka w USA, gdzie byl wykładowcą (z tytułem profesora) Uniwersytetu Kalifornijskiego (UCLA) w Los Angeles, na Wydziale Filmu i Telewizji. Na początku lat 90. czasowo przebywał w Polsce, realizując dwa filmy: Dama kameliowa i Chopin. Pragnienie miłości oraz dwa przedstawienia teatru TV: Cezar i Pompejusz oraz Ścieżki chwały. W 2013 r. otrzymał Platynowe Lwy za całokształt twórczości na 38. Festiwalu Filmowym w Gdyni. Od 1956 r. aż do śmierci żony w 2024 roku był żonaty z aktorką Jadwigą Barańską, z którą ma syna Mikołaja (ur. 1964). Czlonek honorowy i Laureat Zlotej Nagrody naszego Klubu.



SERCE CHOPINA 

„Wyjątkowa powieść szkatułkowa, będąca efektem miłości reżysera Nocy i dni do Chopina. Autor kreśli wydarzenia, które nastąpiły po śmierci Mistrza, wspomina jego życie w reminiscencjach, wzbogaca świat postaci historycznych o stworzone przez siebie uniwersum i oplata tę opowieść nutami chopinowskich utworów. W oparciu o mniej znane fakty z jego życia, buduje fabułę wokół postaci siostry kompozytora Ludwiki, która po śmierci artysty rozpoczyna starania o umieszczenie jego serca w kościele Św. Krzyża. Niestety, władze carskie nie są temu przychylne, a prawo kanoniczne stanowi, iż miejsca na powierzchni kościoła są przeznaczone dla świętych. Chopin wszak świętym nie był…” (https://lubimyczytac.pl). 







































No comments:

Post a Comment