Klub Kultury im. Heleny Modrzejewskiej

Monday, May 5, 2025

Koncert "Odwieczne Dialogi" - Tomczuk i Yoder w Santa Monica, 20 maja 2025 g. 18:30

Ostatnie artystyczne wydarzenie naszego Klubu w tym sezonie odbędzie sie we wtorek, 20 maja 2025 r. o godz 18:30 w Santa Monica.

Koncert Muzyki Kameralnej "Timeless Dialogues" z programem "Bach · Mozart · Chopin · Liszt · Brahms - Wieniawski · Debussy · Rachmaninoff · Ysaÿe · Bacewicz · Prokofiew" w wykonaniu Dominik Yoder - fortepian oraz Paulina Tomczuk - skrzypce. Koncert odbedzie sie w Martin Luther King Jr. Auditorium w Bibliotece Santa Monica, adres: 601 Santa Monica Blvd. Santa Monica, CA 90401. Wstęp wolny. Zachęcamy do prezentacji tych wspaniałych muzyków, laureatów wielu nagród.

PROGRAM

I. SKRZYPCE SOLO - Paulina Tomczuk

J.S. Bach – Andante and Allegro from Sonata for Solo Violin No. 2, BWV 1003

Eugène Ysaÿe – Sonata for Solo Violin No. 5, Op. 27 – I. L’Aurore

Grażyna Bacewicz – Caprice No. 2

II. FORTEPIAN SOLO - Dominik Yoder

F. Liszt – Hungarian Rhapsody No. 2 in C-sharp minor

F. Chopin – Nocturne Op. 62 No. 1 in B major

S. Rachmaninoff – Étude-Tableau Op. 39 No. 6 in A minor

III. DUET SKRZYPCE Z FORTEPIANEM

C. Debussy – Beau Soir

J. Brahms – Scherzo from the F-A-E Sonata

S. Rachmaninoff – Vocalise

W.A. Mozart – Sonata for Violin and Piano in E-flat major, K. 302

H. Wieniawski – Romance from Violin Concerto No. 2, Op. 22

PAULINA TOMCZUK - SKRZYPCE

Paulina Tomczuk pochodzi z Zielonej Góry, gdzie od 2009 roku uczyła się w Państwowej Szkole Muzycznej I i II st. im. Mieczysława Karłowicza w Zielonej Górze w klasie skrzypiec mgr Anny Tułasiewicz-Jęczały. Następnie, od 2018 kontynuowała swoją edukację muzyczną w Warszawie, w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych nr 1, w klasie skrzypiec mgr Katarzyny Dudy. W 2021 rozpoczęła studia I stopnia na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie skrzypiec prof. UMFC dr hab. Agaty Szymczewskiej, kończąc owe studia z wyróżnieniem w 2024. Obecnie skrzypaczka studiuje równocześnie na dwóch uczelniach, kontynuując swój rozwój w klasie Agaty Szymczewskiej w Warszawie, oraz studiując w Hochschule der Künste Bern w Szwajcarii w klasie prof. Bartłomieja Nizioła. Na przestrzeni lat skrzypaczka doskonaliła swoje umiejętności uczestnicząc w licznych kursach muzycznych w klasach pedagogów takich jak: Alexander Sitkovetsky, Krzysztof Węgrzyn, Daniel Stabrawa, Marcin Zdunik, Bartłomiej Nizioł, Tomasz Tomaszewski, Agata Szymczewska, Wiesław Kwaśny, Sławomir Tomasik, Janusz Wawrowski, Adam Korniszewski, Włodzimierz Promiński, oraz wielu innych.

Paulina jest laureatką ponad 70 konkursów rangi międzynarodowej i ogólnopolskiej. Wśród

ostatnich osiągnięć konkursowych skrzypaczki najważniejsze to: IV nagroda podczas VI Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego Muzyki Polskiej im. Wandy Wiłkomirskiej (Częstochowa 2024), I nagroda na I Konkursie Miniatur (Warszawa 2022), III nagroda na IV Konkursie Skrzypcowej Muzyki Polskiej im. Wandy Wiłkomirskiej (Częstochowa 2022), I miejsce na Kyoto International Music Competition (Japonia 2021), Grand Prix na II Ogólnopolskim Konkursie Muzyki Kameralnej im. Wiłkomirskich (Łódź 2021), I miejsce na ISCART International Music Competition (Szwajcaria 2021), wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Rozgłośni Radiowych dla Młodych Muzyków "Concertino Praga” (Czechy 2021), Nagroda Specjalna za wykonanie utworu współczesnego ufundowana przez Viktor Kalabis and Zuzana Ruzickova Fund (Czechy 2021), I miejsce w Ogólnopolskim Konkursie Centrum Edukacji Artystycznej - Zespoły Kameralne (Toruń 2021), II miejsce na North International Music Competition (Szwecja 2020), III miejsce na VIII Międzynarodowym konkursie im. Janiny Garści (Stalowa Wola 2018), II miejsce na II

Międzynarodowym konkursie ,,Nałęczów i skrzypce” (Nałęczów 2017).

Talent artystki doceniono przez wiele komisji stypendialnych przyznając Paulinie: Stypendium Lyra Stiftung w 2024, Stypendium Artystyczne Ministra Kultury w 2021, Stypendium Prezydenta Miasta Zielona Góra w latach 2019-2022, Stypendium Marszałka Województwa Lubuskiego w latach 2015-2018, Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Młoda Polska” w 2016, Nagroda Kulturalna „Eurydyki” Zielonogórskiego Ośrodka Kultury w dziedzinie muzyki w 2015, Stypendium Krajowego Funduszu na rzecz dzieci w latach 2011-2015.

Paulina Tomczuk regularnie koncertuje jako solistka i kameralistka, na przestrzeni lat biorąc udział w koncertach i recitalach w takich miejscach, jak: Yehudi Menuhin Forum Bern (Szwajcaria), ARTIn Foundation - Solidarity concert (Szwajcaria), International Holland Music Session (Niderlandy), ARS NOVA Association (Francja), Association of E. Stein (Niemcy), Concertino Praga (Czechy), Viktor Kalabis and Zuzana Ruzickova Fund (Czechy), The Afyonkarahisar Festival (Turcja), Warszawskie Towarzystwo Muzyczne im. Stanisława Moniuszki (Polska), Uniwersytet Warszawski (Polska), Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie (Polska), Filharmonia Zielonogórska (Polska), Stowarzyszenie PRO MUSICA w Zielonej Górze (Polska), Europejskie Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach (Polska), Instytut Muzyczny im. Fryderyka Chopina w Warszawie (Polska), Piła Festival (Polska), Łazienki Królewskie w Warszawie (Polska).

W latach 2013-2014 uczestniczyła w projekcie Lusławicka Orkiestra Talentów, powstałej w

Europejskim Centrum Muzyki Krzysztofa Pendereckiego w Lusławicach, będącej wtedy jeszcze pod opieką samego Pendereckiego. Owocem wspólnej pracy były liczne koncerty pod batutą wybitnych dyrygentów i solistów, a także nagranie płyty z polską muzyką współczesną. Kontynuacją tego projektu było założenie Penderecki Youth Orchestra, której Paulina Tomczuk była członkiem.

DOMINIK YODER - FORTEPIAN

Dominik Yoder od najmłodszych lat wykazywał niezwykłą pasję i determinację w kierunku muzyki, rozpoczynając naukę gry na fortepianie w wieku dwóch lat z własnej inicjatywy. Jego gra została opisana jako „autorytatywna i liryczna, z potężną techniką doprawioną niesamowitym poczuciem humoru”.

Otrzymał II nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim w Hartford w 2025 r., IV nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym Fujairah w 2025 r., II nagrodę w Międzynarodowym Konkursie Liszta w Los Angeles w 2024 r., Złoty Medal w Konkursie Fundacji Kościuszkowskiej dla Młodych Pianistów w Waszyngtonie w 2018 r. oraz nagrodę główną w Konkursie Redlands w 2018 r., dzięki czemu wystąpił z orkiestrą. Zdobył pierwszą nagrodę w kilkunastu konkursach lokalnych, regionalnych i stanowych.

W 2022 roku Dominik otrzymał nagrodę Wybitny Polak od Fundacji "Teraz Polska" - a prezentacji dokonano na uroczystosci zorganizowanej przez Konsulat Generalny RP w Los Angeles.

Dominik występował w Żelazowej Woli (miejscu narodzin Fryderyka Chopina) oraz w innych miejscach w Polsce, Puerto Rico, Niemczech i Stanach Zjednoczonych z recitalami solowymi, a także z Culver City Symphony Orchestra, Brentwood Symphony Orchestra, Southwest Youth Chamber Music Festival Orchestra i Hollywood Orchestra for Redlands Bowl. Występował w polskiej telewizji i radiu, a także brał udział w kursach mistrzowskich z Natalią Troull, Diną Joffe, Eteri Andjaparidze, Edwardem Wolaninem, Aleksandrem Korsantią, Borysem Bermanem, Dmitrijem Rachmanowem, Wojciechem Kocjanem, Jurą Margolisem i Antoinette Perry. Studiuje grę na fortepianie u Róży Kostrzewskiej Yoder.

Poprzednio wystepowal w Klubie im. Heleny Modrzejewskiej w 2019 roku wraz z bracmi Lukaszem i Kacprem, oraz w kwietniu 2025 podczas prezentacji studentow Akademii Chopniowskiej w Los Angeles.

"JJest naprawdę wyjątkowym pianistą i artystą. Łączy cechy fantazji indywidualnej wypowiedzi z wielką starannością warsztatową. Jeśli wybierze pianistykę jako swoją działalność, to nawet w obecnym niezwykle konkurencyjnym światowym kontekście ma autentyczne szanse na sukces."
ADAM WIBROWSKI Profesor emeritus Conservatoire de Paris

"Dominik jest gotowy na nasz Konkurs Chopinowski. Na wysokie miejsce w finale! Daje już recitale, a więc to jest zawodowiec i bardzo utalentowany, wspaniały technicznie pianista! Zaczarował mnie, wciągnął w swój świat dżwięków. Brawo, bravissimo! Życzę mu, aby sprzyjało mu to co najważniesze dla artysty: szczęście. Konkursy wcale nie są mu potrzebne. Chyba, że do zarabiania pieniędzy. Ale Chopinowski to zupełnie co innego. Polecam!"

EWA SOLINSKA - dziennikarz, recenzent muzyczny,

Thursday, April 10, 2025

Nagrody im. Heleny Modrzejewskiej - Danuta Stenka i Piotr Adamczyk, 26.4.2025 r., Beverly Hills

W sobote, 26 kwietnia 2025 r. o godz. 18, Klub Kultury im. Heleny Modrzejewskiej zaprasza na prezentacje swojej dorocznej Nagrody im. H. Modrzejewskiej, za osiągnięcia w dziedzinie aktorstwa. Danuta Stenka i Piotr Adamczyk to obecni laureaci nagrody przyznanej za 2024 ex aequo.. Niestety P. Stenka nie może przyjechać po odbiór nagrody i prezentacja odbędzie sie na jesieni w Polsce.

Natomiast teraz osobiscie odbierac bedzie nagrodę Pan Piotr Adamczyk. Podczas uroczystości wystąpi on, wraz z Katarzyna Smiechowicz i innymi aktorami z Kalifornii w prezentacji książki "Serce Chopina" Jerzego Antczaka, w obecności autora. Uroczystość odbędzie sie w rezydencji Panstwa Heleny i Stanę Kolodziey , Beverly Hills, a sponsorem jest konsulat RP w Los Angeles, Polish Center in Los Angeles. Sponsorami sa tez Panstwo Golema, Panstwo Budny, Moonrise Press. Ochotnicy: Chris Justin i Zarzad.

Piotr Adamczyk

Laureat Nagrody im. Heleny Modrzejewskiej

„Artysta nie powinien szukać łatwego poklasku. Jego celem musi być prawda – ta, którą niesie postać i ta, którą widz ma w sobie odnaleźć.”

— Helena Modrzejewska

„Moim ulubionym słowem związanym z aktorstwem jest wiarygodność. Pragnę, by widz uwierzył w postać, którą gram – by poczuł jej emocje, poszedł za jej prawdą i dzięki temu dotknął swojej własnej prawdy. Najchętniej – tej niewygodnej.”

— Piotr Adamczyk

Piotr Adamczyk to jeden z najbardziej wszechstronnych i rozpoznawalnych polskich aktorów swojego pokolenia. Absolwent Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie oraz Brytyjsko-Amerykańskiej Akademii Teatralnej w Londynie. Od lat z powodzeniem łączy karierę teatralną, filmową, radiową i dubbingową z międzynarodową działalnością aktorską. Z imponującą swobodą przekracza granice językowe i kulturowe – co czyni go duchowym spadkobiercą Heleny Modrzejewskiej.

Światową rozpoznawalność przyniosła mu rola Karola Wojtyły w międzynarodowej produkcji Karol – człowiek, który został papieżem. Kreacja ta, oparta na autentyczności i głębokiej duchowości, zyskała ponad 800-milionową widownię na całym świecie. W filmie Jerzego Antczaka Chopin – pragnienie miłości stworzył postać Fryderyka Chopina, ukazując jego geniusz wraz z jego trudnym, wrażliwym człowieczeństwem. Laureat wielu zagranicznych nagród przyznawanych przez międzynarodowe jury oraz wielu nagród w Polsce, które otrzymał w plebiscytach publiczności.

W ostatnich latach aktor z sukcesem rozwija swoją karierę za granicą – zagrał w amerykańskich serialach takich jak Hawkeye (Marvel), For All Mankind (Apple TV+), Night Sky (Amazon Prime), stając się jednym z niewielu polskich aktorów z rozpoznawalnym amerykańskim dorobkiem. Wraz z rosnącą popularnością seriali premium stworzył w ostatnich latach skrajnie różne postaci w takich serialach jak Prosta Sprawa (Canal+), Klara (TVN Player), Idź przodem, bracie (Netflix) czy najnowszy: Projekt UFO (Netflix).

Za całokształt twórczości został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Szczególnie dumny jest z nagrody „Małe Berło”, przyznanej mu przez Janusza Gajosa.

Laudacja:

Piotr Adamczyk otrzymuje Nagrodę im. Heleny Modrzejewskiej za wyjątkowe osiągnięcia aktorskie, za umiejętność łączenia sztuki z komunikatywnością, za przekraczanie granic językowych i kulturowych w duchu uniwersalnych wartości. Jak Modrzejewska – ambasadorka polskiego teatru na świecie – tak i on niesie polską wrażliwość w dialogu z międzynarodową sceną. Ta nagroda honoruje nie tylko jego dorobek, ale również konsekwencję, pasję i klasę.

~ Katarzyna Smiechowicz

Fot. Andrzej Piasecki, Foksal Web Studio, www.foksal.com.pl, Wikimedia Commons.

Danuta Stenka

Laureatka Nagrody im. Heleny Modrzejewskiej

Danuta Stenka (ur. 10/10 /1961 w Sierakowicach, zadebiutowała na scenie w 1984 roku i od tego czasu zagrała w wielu spektaklach, otrzymując nagrody teatralne za fascynujące kreacje. Zadebiutowała na dużym ekranie w 1995 roku i od tego czasu zagrała w ponad 60 filmach. Stenka otrzymała dwie Polskie Nagrody Filmowe za role w filmach: Chopin. Pragnienie miłości (2002) Jerzego Antczaka i Katyń (2007) Andrzeja Wajdy. Od 1991 roku spędziła dekadę pracując w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, a następnie w TR Warszawa. Zdobyła uznanie krytyków za wybitne role w spektaklach Krzysztofa Warlikowskiego (Elektra, Poskromienie złośnicy, Krum, Anioły w Ameryce i (A)pollonia). W 2003 roku dołączyła do zespołu Teatru Narodowego w Warszawie, gdzie współpracowała ze słynnymi reżyserami jak Robert Wilson (Kobieta z morza), Grzegorz Jarzyna (Giovanni), Maja Kleczewska (Fedra, Marat/Sade, Oresteja) i Jan Englert (Król Lear). Grała w wielu filmach i serialach TV, a za pracę w teatrze i filmie zdobyła ponad 30 nagród, m.in., Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis, od Ministerstwa Kultury RP.

Nagrody im. H. Modrzejewskiej

Klub Kultury im. H. Modrzejewskiej ustanowił Nagrodę im. Heleny Modrzejewskiej za całokształt twórczości dla najwybitniejszych polskich aktorów, aby uhonorować swoją patronkę i docenić polskie talenty aktorskie. W 2010 roku pierwszą nagrodę otrzymał Jan Nowicki. W 2011 r. nagrodę odebrała Anna Dymna w Krakowie, a Marian Dziędziel w Los Angeles. W 2012 r. laureatką została Barbara Krafftówna; w 2013 r. – reżyser Ryszard Bugajski. Po przerwie, nagrodę za 2018 r. otrzymała Jadwiga Barańska, a w 2019 r. uhonorowano dwie aktorki Teatru Polskiego w Toronto (Maria Nowotarska i Agata Pilitowska). W 2020 roku nagrodę wręczono wirtualnie Andrzejowi Sewerynowi, a w 2021 roku, z okazji 50-lecia Klubu, nagrody otrzymali Beata Poźniak (osobiscie) i Jan Englert (wirtualnie). Englert przyjechał po nagrodę do Kalifornii na jesieni 2022 r. W lutym 2023 r. nagrody za rok 2022 wręczono Markowi Proboszowi i Katarzynie Śmiechowicz w Pasadenie, a we wrześniu 2024 roku Janusz Gajos odebrał nagrodę za rok 2023 w Warszawie.

Jerzy Antczak

Jerzy Antczak (ur. 25 grudnia 1929 we Włodzimierzu) – polski reżyser telewizyjny, teatralny i filmowy oraz aktor.Ukończył Wyższą Szkołę Teatralną im. Leona Schillera w Łodzi, dyplom uzyskał w 1953. Jako aktor debiutował na deskach Teatru Powszechnego w Łodzi; później zajmował się też reżyserią, od końca lat 50. aktywny już tylko jako reżyser. W 1957 był dyrektorem teatru „715” w Łodzi, w 1959 r. naczelnym reżyserem Łódzkiego Ośrodka Telewizyjnego, a od 1963 naczelnym reżyserem Warszawskiego Ośrodka Telewizyjnego. W latach 1963–1975 był naczelnym reżyserem Teatru Telewizji. Reżyserował osobiście Kordiana J. Słowackiego, Trzy siostry Czechowa, Szklaną menażerię T. Williamsa; również ważne spektakle Teatru Faktu (Epilog Norymberski). W 1977 r. jego film Noce i dnie był nominowany do Oscara w kategorii najlepszy film nieanglojęzyczny. Od roku 1979 mieszka w USA, gdzie byl wykładowcą (z tytułem profesora) Uniwersytetu Kalifornijskiego (UCLA) w Los Angeles, na Wydziale Filmu i Telewizji. Na początku lat 90. czasowo przebywał w Polsce, realizując dwa filmy: Dama kameliowa i Chopin. Pragnienie miłości oraz dwa przedstawienia teatru TV: Cezar i Pompejusz oraz Ścieżki chwały. W 2013 r. otrzymał Platynowe Lwy za całokształt twórczości na 38. Festiwalu Filmowym w Gdyni. Od 1956 r. aż do śmierci żony w 2024 roku był żonaty z aktorką Jadwigą Barańską, z którą ma syna Mikołaja (ur. 1964). Czlonek honorowy i Laureat Zlotej Nagrody naszego Klubu.

SERCE CHOPINA

„Wyjątkowa powieść szkatułkowa, będąca efektem miłości reżysera Nocy i dni do Chopina. Autor kreśli wydarzenia, które nastąpiły po śmierci Mistrza, wspomina jego życie w reminiscencjach, wzbogaca świat postaci historycznych o stworzone przez siebie uniwersum i oplata tę opowieść nutami chopinowskich utworów. W oparciu o mniej znane fakty z jego życia, buduje fabułę wokół postaci siostry kompozytora Ludwiki, która po śmierci artysty rozpoczyna starania o umieszczenie jego serca w kościele Św. Krzyża. Niestety, władze carskie nie są temu przychylne, a prawo kanoniczne stanowi, iż miejsca na powierzchni kościoła są przeznaczone dla świętych. Chopin wszak świętym nie był…” (https://lubimyczytac.pl).

Sunday, April 6, 2025

"Polska Muzyka Fortepianowa” - Radosław Sobczak oraz Studenci Akademii im. Chopina, 6 kwietnia 2025 r. g. 16

Steinway Piano z Wikimedia Commons.

Klub Kultury im. Heleny Modrzejewsiej prezentuje „Polską Muzykę Fortepianową” w wykonaniu wybitnego pianisty z Polski, Radosława Sobczaka oraz Studentów Akademii Chopina ze szkoły Róży KostrzewsKa Yoder i Douglasa Yodera. Koncert odbędzie się w niedzielę 6 kwietnia 2025 r. o godzinie 16:00 w Rezydencji Założycieli Akademii Chopina w Los Angeles.

Program

CZĘŚĆ I. Studenci Akademii Chopina grają polską muzykę

Wystąpią studenci Róży Yoder i Douglasa Yodera

1. Jackson Wu

2. Felix Lu

3. Felicia Lu

4. Amelia Shirakian

5. Briella Zhu

6. Timmy Tian

7. Adrien Ramos

8. Dominik Yoder

9. Kasper Yoder

10. Łukasz Yoder

CZĘŚĆ II. Polska Muzyka Fortepianowa – Radosław Sobczak

o Tekla Bądarzewska (1823-1861) – Modlitwa Dziewczęca

o Stanisław Moniuszko (1819-1872) – Walc

o Moniuszko i Henry Melcer – Przędąca dziewczyna

o Ignacy Jan Paderewski (1869-1941) – Menuet op.14 nr 1

o Ignacy Jan Paderewski – Nokturn op.16, nr 4

o Karol Szymanowski (1882-1937) – Mazurek op.50, nr 1

o Karol Szymanowski – Etiuda op.4, nr 3

o Miłosz Magin (1929-1999) – Mazurek i Kujawiak

o Roman Maciejewski (1910-1998) – Mazurek, Echo Tatr

o Piotr Pietkiewicz (ur. 1966) – Monologia Dzwonów z Głębin

o Marcin Łukaszewski (ur. 1973) – Etiuda Transcendentalna, nr 4, Zima

o Paweł Łukaszewski (ur. 1968) – Nokturn, nr 1, Alsepia

o Paweł Łukaszewski – Nokturn nr 14, Pipirima

Radosław Sobczak

Radosław Sobczak urodził się w 1981 roku w Piszu, gdzie naukę gry na fortepianie rozpoczął także w Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia w klasie Ewy Sulewskiej. Następnie przez pięć lat kontynuował naukę w Państwowym Zespole Muzycznym I i II stopnia im. Fryderyka Chopina w Olsztynie pod kierunkiem Ilony Dworeckiej-Staszewskiej. Uzyskał dyplom i tytuł licencjata w Liceum Muzycznym im. Karola Szymanowskiego w Warszawie pod kierunkiem prof. Bronisławy Kawalli w 2000 roku. W 2006 roku ukończył Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie fortepianu prof. Edwarda Wolanina i w klasie kameralistyki prof. Macieja Paderewskiego. Studia ukończył u prof. Victora Macarova. Jest laureatem II nagrody na I Europejskim Konkursie Pianistycznym Halina Czerny – Stefańska in memoriam w Poznaniu (2008). Został doceniony na XIV Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Fryderyka Chopina w Warszawie w 2000 roku, otrzymując tytuł Najlepszego Polaka Konkursu oraz szereg nagród, m.in. fortepian Yamaha od Fundacji prof. Reginy Smendzianki i stypendium Fundacji Crescendum Est Polonia.

Pan Sobczak występował w wielu polskich salach koncertowych symfonicznych i na licznych festiwalach – Festiwal Chopinowski Settimane Musicali Bresciane — Genio e Malinconia (Włochy), Festiwal Pianistyczny w Kitzingen (Niemcy), Dni Paderewskiego w Nowym Jorku, Festiwal Muzyki Polskiej w Gyor (Węgry), Festiwal Pianistyki Polskiej w Słupsku, Festiwal Chopinowski w Antoninie, Festiwal Sztuki w Czarnolesie, Festiwal Beethovenowski w Głogowie, Dni Szymanowskiego w Zakopanem, Krakowskie Lato Pianistyczne i inne. W 2002 roku dał siedem recitali w Chinach na zaproszenie Shanghai Concert Hall. W 2003 roku wystąpił na koncercie dla Parlamentu Europejskiego w Strasburgu z okazji przystąpienia Polski do UE. W grudniu 2007 roku Sobczak wziął udział w gali sylwestrowej w Teatrze Wielkim-Operze Narodowej w Warszawie. Jest pierwszym polskim pianistą, który wystąpił w Maskacie (Oman) na zaproszenie Ambasady RP w Arabii Saudyjskiej (2010). Występował również w Australii, Francji, Izraelu, Hiszpanii, Czechach, Rosji, Szwajcarii, Ukrainie i Korei Południowej.

W 2013 roku Sobczak wydał płytę z trzema sonatami Beethovena, a następnie The Spirit, album z utworami zarejestrowanymi podczas recitali, oba wydane przez Fundację Cultura Animi. W czerwcu 2018 roku wytwórnia płytowa DUX wydała dwie płyty monograficzne z muzyką Ignacego Paderewskiego i Karola Szymanowskiego. W tym samym roku nagrał światową premierę Etiud fortepianowych Marcina Tadeusza Łukaszewskiego. W 2018 roku Senat RP we współpracy z Polskim Radiem włączył jego nagranie Sonaty fortepianowej Paderewskiego do swojego projektu z okazji 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości.

Dwukrotnie nominowany do nagrody Fryderyk za najlepsze polskie płyty – Paderewski (2019) i Łukaszewski (2020). W latach 2018-2021 wydał projekt nagrań audio-video – Music Mystery kompozytora Petera Pietkiewicza. W 2023 roku wystąpił przed prezydentem Korei Południowej panem Yoon Suk-Yeul i pierwszą damą podczas ich oficjalnej wizyty w Polsce. W 2023 roku nagrał oba koncerty fortepianowe Chopina z nowymi aranżacjami orkiestrowymi na pojedyncze partie instrumentów dętych drewnianych z Podlaską Orkiestrą Kameralną (wytwórnia DUX). W 2024 roku, jako pierwszy polski pianista, Sobczak nagrał wszystkie dwanaście Etiud Transcendentalnych Franza Liszta (wytwórnia DUX). W latach 2010-2012 był profesorem na Uniwersytecie Keimyung-Chopin w Daegu w Korei Południowej. W latach 2010-2020 wykładał na Uniwersytecie Fryderyka Chopina w Warszawie, a od 2012 roku był nauczycielem klasy fortepianu w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych nr 4 im. Szymanowskiego w Warszawie. Od 2018 roku współpracuje z Chengdu Extraordinary Music Company. W 2024 roku rozpoczął współpracę z IMC- Japan Music Company.

Saturday, February 22, 2025

Major i Pomarańczowa Alternatywa w galerii Vienna Woods, sobota 22.3.2025 godz. 18

klub im Heleny Modrzejewskiej zaprasza na spotkanie pt. "Major i Pomarańczowa Alternatywa" w galerii Vienna Woods, sobota 22.3.25 godz. 18 - adres - 351 S La Brea Ave, Los Angeles, CA 90036 . Honorowym gościem bedzie Waldemar “Major” Fydrych, artysta, surrealista i słynny działacz antykomunistyczny, twórca ruchu Pomarańczowa Alternatywa. W programie wywiad, film dokumentalny, rozmowa z artysta i pomarańczowe czapki dla pierwszych 50 gości. Prosimy o napoje i domowe przysmaki. Członkowie - wstęp wolny. Goscie - $20 od osoby, gotowka przy wejściu. RSVP prezes@modjeska.org

Waldemar „Major” Fydrych - Życiorys artystyczny

Malarz, pisarz, happener. Waldemar “Major” Fydrych urodził się 8 kwietnia 1953 w Toruniu. Jest magistrem historii (1980 r.) i historii sztuki (1987 r.) Uniwersytetu Wrocławskiego. W 2012 r. na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie obronił pracę doktorską pt. "Happening jako operacja integrująca, uzdrawiająca transformująca sztukę i rzeczywistość" pod nadzorem prof. Stanisława Wieczorka.

Znany jest na świecie jako organizator masowych happeningów oraz autor książek i graffiti krasnoludków. Działalność niezależną rozpoczął w latach siedemdziesiątych. Po sierpniu 80 r., stworzył we Wrocławiu “Ruch na Rzecz Nowej Kultury”. Wkrótce potem, w 1981 r. wydał “Manifest Surrealizmu Socjalistycznego” i zapoczątkował ruch Pomarańczowej Alternatywy.

W czasie stanu wojennego, Polacy zapoznawali się bliżej z działalnością Majora poprzez graffiti krasnoludków malowane na plamach zakrywających antyreżimowe slogany. W sumie było ich ponad tysiąc w różnych miastach Polski. Począwszy od 1986 r., rozpoczął organizowanie trwającej do dziś serii happeningów – do roku 2006 ponad sześćdziesiąt – które przeszły do historii pod nazwą Pomarańczowej Alternatywy.

Waldemar Fydrych jest autorem pięciu książek, w tym dramatu „Don Generał” oraz malarzem, tworzącym charakterystyczne prace z wizerunkami krasnoludków. Jego książka "Żywoty Mężów Pomarańczowych" w lipcu 2014 r. została wydana przez londyńskie wydawnictwo Minor Compositions w języku angielskim ze słowem wstępnym słynnego duetu aktywistów The Yes Men oraz znanej amerykańskiej dziennikarki Anne Applebaum.

W 2013 roku został uznany w książce "Surrealism - 50 works You should know" autorstwa Brada Fingera wydanej przez Prestel Publishing, wydawnictwo należące do koncernu wydawniczego Random House, za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli Surrealizmu w historii tego nurtu obok takich twórców jak m.in. Picasso, Dali, Duchamp, Artaud.

Najbardziej znane happeningi autorstwa Waldemara „Majora” Fydrycha to:

1. Tuby, czyli zadymianie miasta (1 kwietnia 1986);

2. Święto Garnków (1 kwietnia 1987);

3. Krasnoludki na Świdnickiej (1 czerwca 1987);

4. Precz z U-Pałami (lipiec 1987);

5. Czyn Antywojenny (1 września 1987);

6. Papier Toaletowy – tzw. pierwsze rozdanie (1 października 1987);

7. Dzień Milicjanta (7 października 1987);

8. Dzień Terrorysty czyli Al Fatah (11 października 1987);

9. Dzień Wojska czyli Manewry Melon w majonezie (12 października 1987);

10. Kto się boi Papieru Toaletowego? – tzw. drugie rozdanie (15 października 1987);

11. Wigilia Rewolucji Październikowej (6 listopada 1987); (1000 uczestników)

12. Referendum na Świdnickiej (27 listopada 1987); (1500 uczestników)

13. Dzień Mikołaja (6 grudnia 1987); (2000 uczestników)

14. Karnawał RIO-botniczy (16 lutego 1988); (5000 uczestników)

15. Dzień Tajniaka (1 marca 1988);

16. Dzień Kobiet (8 marca 1988); zakończony aresztowaniem Majora Waldemara Fydrycha "w trybie doraźnym" na 2 miesiące bezwzględnego aresztu.

17. Proces Majora (29 marca 1988); – proces odwoławczy, po którym uniewinniono i wypuszczono Majora

18. Rewolucja Krasnoludków (1 czerwca 1988); (15.000 uczestników)

19. Bratnia Pomoc wiecznie żywa (19 sierpnia 1988) (pod Śnieżką przy granicy polskoczeskiej, dwa dni przed 20 rocznicą interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji);

20.Mieszkanko na Świdnickiej (21 października 1988);

21. Rewolucja Październikowa (7 listopada 1988);

22.Wigilia wielkiej rocznicy (12 grudnia 1988) stanu wojennego.

23.Karnawał czyli Śledzik na Świdnickiej (7 lutego 1989);

24.Pogrzeb Stalina albo Pogrzeb Sobie Sam (21 marca 1989)

25.FSO, czyli Festiwal Sztuki Obecnej (1 czerwca 1989) zakończony koncertem zespołów: Kormorany, Big Cyc i Kult;

Za te działania był wielokrotnie nagradzany: m.in. w 1988 roku otrzymał Nagrodę Solidarności od Wydawnictwa Puls w Londynie, oraz Nagrody Polkul w Australii. On i kierowana przez niego Pomarańczowa Alternatywa są jedynymi dotychczas laureatami Nagrody „Popiół i Diament” ustanowionej przez reżysera Andrzeja Wajdę, która została przyznana w grudniu 1988 r.

“Wynagradzany” był także szczególną uwagą reżimowego MSW w Polsce, które obserwowało Majora Fydrycha i jego działalność. W marcu 1988 roku, w czasie happeningu, podczas którego rozdawał na ulicy podpaski higieniczne – produkt brakujący w owych czasach – Waldemar Fydrych został aresztowany i osadzony w więzieniu na trzy miesiące. Wobec masowych protestów został jednakże wkrótce wypuszczony.

Happeningi po 2000 roku:

• 2001: Obchody dwudziestolecia Pomarańczowej Alternatywy we Wrocławiu

• 2001: Obchody dwudziestej rocznicy Stanu Wojennego “Zejście do Podziemia”, w Głogowie, z Teatrem Kreatury

• 2002: Krasnoludek Prezydentem – Komitet Wyborczy “Weselsza i Kompetentna Warszawa”: Waldemar Major Fydrych kandyduje na Prezydenta Warszawy

• 2004: Happeningi “Stereotypy” we Francji: grudzień 2003 – kwiecień 2004 – praca ze studentami na Uniwersytecie d’Artois w Arras, happeningi w Arras, Paryżu i Lille (program nagrodzony przez Unię Europejską); kwiecień 2004 – maj 2004 – praca ze studentami na Uniwesytecie w Nancy zakończona happeningiem w dniu 1 maja 2004

z okazji Festiwalu Traverses w Nancy; czerwiec 2004 – praca ze studentami z Uniwersytetu w Nancy zakończona happeningiem w dniu 6 czerwca w Metz)

• 2004: Happeningi “Kijów Warszawa – Wspólna Sprawa” ; Major Fydrych bierze aktywny udział w Pomarańczowej Rewolucji na Ukrainie z happeningami w Warszawie, Lublinie, Lwowie, Tarnopolu, Chmielnickim, Winnicy i Kijowie.

• 2006: Warszawa: Komitet Wyborczy Wyborców “Gamonie i Krasnoludki” - Major pokonuje kandydatów dwóch z trzech partii współtworzących rządzącą koalicję.

• 2007: Warszawa: 6 happeningów “Wykształciuchy w akcji” podczas kampanii wyborczej do Sejmu.

• 2009: cykl happeningów w ramach 20. Rocznicy Upadku Komunizmu w Europie Środkowej

Książki autorstwa lub współautorstwa Majora Fydrycha:

• “Hokus Pokus” - Wydawnictwo Aneks, rok 1990, 150 stron

• “Żywoty Mężów Pomarańczowych” - Wydawnictwo Pomarańczowa Alternatywa, rok 2001, 300 stron

• “Krasnoludki i Gamonie” - Wydawnictwo Pomarańczowa Alternatywa, rok 2006, 247 stron

• “Pomarańczowa Alternatywa – Rewolucja Krasnoludków” - historyczny album fotograficzny – Wydawnictwo Pomarańczowa Alternatywa, rok 2007/2008, 310 stron

• “Don Generał” - Dramat w trzech aktach, rok 2010, 60 stron.

• „Major” - autobiografia, Narodowe Centrum Kultury, 2013, 320 stron

Wystawy twórczości plastycznej Majora Fydrycha:

• „Obrazy” - wystawa obrazów na Ostrowiu Tumskim we Wrocławiu, 1988 r.

• „Krasnoludki i Pomarańczowa Alternatywa” - wystawa rysunków, Galeria Art New

Media, Warszawa, 2002 r.

• „Tysiąc Krasnoludków” - wystawa rysunków, Teatr Ósmego Dnia, Poznań, 2002 r.

• „Pamiątka dla Wrocławia” - wystawa rysunków w ramach wystawy zbiorowej, Galeria BWA, Wrocław, 2003

• „1000 krasnoludków dla Warszawy” – wystawa akwarel, Galeria Traffic, Warszawa, 2006 r.

• „Waldemar Major Fydrych – sztuka dialektyczna wielkich form społecznych” - wystawa akwarel, Salon Sztuki YIA w Paryżu, Siedziba Merostwa III Dzielnicy, 2014 r.

• „Waldemar „Major” Fydrych – Malarst wo” - wystawa akryli, Galeria „Oranżeria w Jabłonnej, 2019 r.

• „Waldemar „Major” Fydrych – Wczoraj i Dziś - Fragmenty” - wystawa akryli i fotografii z happeningów artysty, Galeria XX1 w Warszawie, 2020 r.

Ważniejsze zagraniczne wystawy o Pomarańczowej Alternatywie od 2000 roku:

• 1989: Wystawa w ramach wystawy zbiorowej pt. „Les Utopies: Europe des Createurs”,

Grand Palais, Paryż, Francja

• 2005: Wystawa na temat Pomarańczowej w Parlamencie Europejskim w Brukseli

• 2005: Wystawa na temat Pomarańczowej Alternatywy na Ukrainie (Donieck, Lwów,

Dniepropietrowsk, Charków, Kijów), w tym ponad miesiąc na Akademii KijowskoMohylańskiej, w Centrum Sztuki Współczesnej w Kijowie

• 2009: Cykl sześciu wystaw ulicznych w kraju oraz jedna w Berlinie w ramach 20. Rocznicy Upadku Komunizmu w Europie Środkowej

• 2009: Wystawa w ramach wystawy zbiorowej pt. „Performing Revolution –Reolutionary Voices from Central and Eastern Europe in 1980s” zorganizowanej przez The New York Public Library for the Performing Arts, Nowy Jork, USA

• 2011: Wystawa "L'Alternative Orange - La Revolution des Nains", Galeria Centre 59 Rivoli, Paryż, Francja

• 2011: Wystawa "La Alternativa Naranja - La Revolucion de los Gnomos", Hall Główny, Wydział Socjologii i Nauk Politycznych, Universidad Complutense de Madrid, Madryt,Hiszpania

• 2011: Wystawa „Happeningiem w Komunizm”, Międzynarodowe Centrum Kultury, Kraków

• 2012: Wystawa „Major i Pomarańczowa Alternatywa”, Teatr Wojny w Sarajewie, Sarajewo, Bośnia i Hercegowina

• 2014-2015: Wystawa w ramach wystawy zbiorowej pt. „Disobedient Objects”

FOTOGRAFIE Z VIENNA WOODS, 22 MARCA 2025 R.