Klub Kultury im. Heleny Modrzejewskiej zaprasza na projekcję filmu dokumentalnego "Struggle: The Life and Lost Art of Szukalski" z udziałem producentów filmu Anny Dobrowolskiej i Irka Dobrowolskiego. Informacje o nich poniżej.
Film pokażemy w LAPAC/Promenade Playhouse Los Angeles Performing Arts Conservatory - 10931 W. Pico Blvd. Los Angeles, CA 90064 - w piątek 21 czerwca 2024 r. o godzinie 19.00. Wstęp wolny dla członków klubu, $30 dla gości. RSVP Beata.J.Czajkowska@gmail.com, liczba miejsc ograniczona. Opłaty czekiem na Helena Modjeska Art Culture Club lub PayPal: prezes@modjeska.org. RSVP prezes@modjeska.org.
Struggle: The Life and Lost Art of Szukalski to film dokumentalny z 2018 roku w reżyserii Irka Dobrowolskiego, zrealizowany przez Stephena Coopera i Irka Dobrowolskiego, z udziałem Stanisława Szukalskiego, Glenna Braya i Roberta Williamsa. Producentami filmu dokumentalnego są Leonardo DiCaprio i jego ojciec George DiCaprio. [Film mial premiere w serwisie Netflix 21 grudnia 2018 r. Dokument opowiada historię burzliwego życia i skomplikowanego dorobku polskiego artysty Stanisława Szukalskiego. Stworzył własny język i jest rzeźbiarzem, który kiedyś stracił całą swoją twórczość podczas nazistowskiego nalotu bombowego. Koncentruje się także na jego nacjonalizmie w okresie poprzedzającym II wojnę światową oraz na jego późniejszej przemianie w drugiej połowie życia. Dokument został pozytywnie zrecenzowany przez Karen Han w The New York Times, która stwierdziła, że „udaje mu się przekazać” zakres i głębokość sugerowaną przez tytuł. Han zauważyła: „Mimo wszystko dla Braya, George'a DiCaprio i innych osób, które znały Szukalskiego w ostatnich latach jego życia, ich walka z jego przeszłością jest głęboko osobista. W rzeczywistości sami stają się podmiotami, zmagając się z tym, jak powinien być zapamiętany. Widzowi pozostaje decyzja."
Anna zajmuje się produkcją filmów i programów telewizyjnych od 2002 roku. Najnowszy jest pełnometrażowy dokument Struggle: The Life and Lost Art of Szukalski, którego producentami byli Leonardo DiCaprio i NETFLIX Studios. Premiera Struggle miała miejsce 21 grudnia 2018 r. w LACMA w Los Angeles. Film jest obecnie dostępny w 190 krajach (w 34 językach); widziało go 160 milionów widzów. Odbiór był fenomenalny: entuzjastyczne recenzje w czołowych publikacjach całego świata (New York Times, Observer, Guardian, Daily Mirror, Tribute i wiele innych); Netflix umieścił go na 4. miejscu wśród najlepszych filmów 2018 r. Zajmuje 5. miejsce na liście filmów, które trzeba zobaczyć w 2019 roku według IMDb – najpopularniejszego portalu branżowego i de facto autorytetu w dziedzinie filmu i telewizji. Jej portfolio może pochwalić się szeroką działalnością telewizyjną – wyprodukowała ponad 300 odcinków i 26 programów telewizyjnych, szereg musicali scenicznych ze znanymi polskimi gwiazdami granych w warszawskiej Sali Kongresowej i Operze Narodowej oraz wielokrotnie nagradzane produkcje, takie jak Taniec z narkotykami i Portrecista.
IREK DOBROWOLSKI
Reżyser ponad 25 filmów dokumentalnych i dwóch filmów fabularnych, z których wiele było nominowanych i nagradzanych na arenie międzynarodowej, m.in. nagrody Magnolii na Festiwalu Filmowym w Szanghaju, Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Sztokholmie, Lajkonika na Krakowskim Festiwalu Filmowym i Złotego Feniksa na Festiwalu Żydowskim w Warszawie. Festiwal Motywów. Jego film August Sky: 63 Days of Glory stał się w Polsce kultowym filmem, mającym ponad 350 000 fanów na Facebooku. Fani publikują wiersze i chwalą się tatuażami August Sky. Zwiastun miał ponad 8 milionów wyświetleń na Youtube. Najnowszy film Irka, Struggle: The Life and Lost Art of Szukalski, został wyprodukowany przez Leonardo DiCaprio i wydany przez Netflix Studios.
Stanisław Szukalski i Leonidas Dudarew-Ossetyński, 1973. Z archiwum Walerii Dudarew-Ossetyńskiej-Hunken. Używane za pozwoleniem
STANISŁAW SZUKALSKI (1893-1987) I KLUB IM. H. MODRZEJEWSKIEJ
tekst Mai Trochimczyk, na podstawie materiałów z jej książki Celebrating Modjeska in California: History of Helena Modjeska Art & Culture Club (Los Angeles, 2023)
Szukalski był rzeźbiarzem nowatorskim i wizjonerskim, kształcącym się na przemian w Polsce i USA, który przed II wojną światową zaprojektował wiele oryginalnych rzeźb. Po tym, jak odmówił wykonania portretu Hitlera a Niemcy zaatakowały Polskę, jego pracownia stała się celem bombardowań przez niemieckie siły powietrzne podczas nalotów na Warszawę na początku września 1939 roku, wskutek ktorych wszystkie jego prace zostały zniszczone. Podczas innych atakow powietrznych został zasypany gruzami w Katowicach, ale przeżył. Kilka miesięcy później pozwolono mu opuścić Polskę wraz z urodzoną w Ameryce żoną Joan.
1955 Program teatralny Zawodników Modrzejewskiej, zbiórka pieniędzy na Pomnik Modrzejewskiej Archiwum Klubu. Logo Modjeska Players zaprojektowane przez Szukalskiego.
Po wojnie Szukalski osiadł w Kalifornii i nadal projektował rzeźby i pomniki. Niestety, potrafił wykonać jedynie małe modele, portrety, obrazy i medale; nie zbudowano żadnych rzeźb na dużą skalę. Wśród jego szkiców znajdują się dwa projekty pomnika Heleny Modrzejewskiej, a założyciel Klubu , Leonidas Dudarew-Ossetyński, był wcześniej przewodniczącym komitetu zorganizowanego w celu zbiórki pieniędzy na budowę tego pomnika w Los Angeles w 1955 roku.
List Szukalskiego z wyjaśnieniem znaczenia pomnika Heleny Modrzejewskiej. Kolekcja Leonidasa Dudarewa Osetyńskiego w Muzeum Polskim w Ameryce w Chicago.
W niedatowanym liście adresowanym do Ossetyńskiego, przechowywanym w archiwum Muzeum Polskiego w Ameryce, z napisem „Komitet Pamięci Heleny Modrzejewskiej” na odwrocie (list był złożony i wygląda na to, że został wysłany 28 września 1954 r. bez koperty), Szukalski pisał o zamiarze ukazania aktorki w swojej rzeźbie jako tancerki trzymającej w dłoniach serce, koronę i księżyc.
Aktorka jest upozowana asymetrycznie niczym tancerka flamenco z kastanietami, Modrzejewska w wersji Szukalskiego górowała nad sięgającym jej do kolan modelem Bazyliki Mariackiej w Krakowie, rodzinnym mieście Modrzejewskiej. Szukalski określił tę budowlę zarówno jako „najbardziej charakterystyczny zabytek Krakowa”, oraz „najpiękniejszą świątynię”. W tym projekcie, który mógł być dość obraźliwy dla fanatyków religijnych, z górującą nad Bazyliką aktorką w prowokacyjnej pozie i skąpym stroju, zamierzeniem rzeźbiarza było, aby Modrzejewska stała się „odzwierciedleniem jej narodowego pochodzenia”, tak, ze „swoim dumnym sercem promieniuje na publiczność obcych narodów.”
Jeden z projektów Pomnika Modrzejewskiej autorstwa Szukalskiego, reprodukowany w programie z 1955 roku zbiórki pieniędzy Graczy Modrzejewskiej na budowę pomnika. Archiwum Klubu. Oryginał znajduje się w Archiwum Szukalskich, którym zarządza Glenn Bray.
Ostatecznie projekt nie został zrealizowany. Zamiast tego Szukalski zaprojektował logo pierwszego kalifornijskiego przedsięwzięcia teatralnego Ossetyńskiego, czyli Teatru im. Heleny Modrzejewskiej (the Modjeska Players), który w latach 1955-1958 wystepował w USA i Kanadzie w setkach przedstawien w j. polskim. Następnie Szukalski zaprojektował plakat Kopernika, który m. in. został udostepniony członkom Klubu wraz z podpisem artysty. Inny projekt to kopertą z okazji 500. urodzin Kopernika w 1973 roku, wydana w duzym nakladzie aby zbierac fundusze na klub. Ciekawe ze jeszcze w 1981 r. koperty te wysylano do czlonkow klubu jako prezent z podziekowaniem za wplacenie skladek.
Pierwsza, niezwykle udana impreza Klubu Kultury im. Heleny Modrzejewskiej odbyła się w maju 1973 roku w hollywoodzkim domu Ossetyńskiego. Poświęcona była twórczości Stanisława Szukalskiego, oryginalnego polskiego rzeźbiarza, który dotychczas stronił od organizacji polskiej emigracji.
Osetyński wyjaśnił:
Pierwsza impreza była dla Klubu bardzo ważnym sprawdzianem. Chodziło o pozyskanie nowych członków i zwrócenie uwagi Polonii na sens i wydźwięk naszych planów. W Los Angeles od lat mieszka znakomity polski rzeźbiarz Stanisław Szukalski. Niestety, lokalna Polonia nie zainteresowała się nim, a jeśli jest znany przybyszom, to raczej z powodu kontrowersyjnych wyczynów, a nie wielkich dzieł, które tworzy w izolacji swojej bogatej twórczości. Krótko mówiąc, postanowiłem zapoznać moich rodaków z jego ciekawą sztuką, a także wykorzystać ją, poniekąd jako przynętę. Kiedy zaproponowałem mu spotkanie, na którym miał wygłosić wykład ilustrowany swoimi pracami, odmówił. Ale nalegałam, dopóki się nie zgodził. Miałem nos. Okazało się, że była to bomba superatomowa. W domu ściany pękały w szwach jakby od nadmiaru przybyłych ludzi. Wszyscy kupili ciekawą litografię popiersia Kopernika, zaprojektowaną i wykonaną przez wielkiego artystę, a do Klubu natychmiast zapisało się piętnastu nowych członków.
Szukalski dołączył do grona Doradców Artystycznych Klubu im. H. Modrzejewskiej i w latach 1973-1978 widniał na papierze firmowym Klubu wraz ze współzałożycielem klubu, kompozytorem Stefanem Pasternackim, aktorką Stefanie Powers, artystką Yolantą Wojkiełło-Martusewicz i tancerzem-choreografem Stefanem Wentą. Zaprojektował takze orła jako logo Klubu, ale nigdy go nie wykorzystano; zamiast tego w pierwszej dekadzie istnienia Klubu na papierze firmowym pojawił się inny projekt logo, wzorowany na orle piastowskim autorstwa Wacława Gazińskiego.
W tym samym czasie Szukalski pracował nad opracowaniem wszechstronnej, oryginalnej i nadzwyczaj dziwacznej antropologicznej teorii „wszystkiego” – ras, języków, mitologii – którą nazwał „nauką o zermatyzmie”. W notatce z 1978 roku opublikowanej w pracy Polish Americans in California, Gene Harubin Zygmont opisał go jako „artystę ezoterycznego i myśliciela… pisarza, malarza, laureata medali i autora wielu pomysłów”, który „był bardzo znany i pracował w Kalifornii”. W tym okresie zaprojektował pomniki Kopernika; Polskich oficerow, jeńcow wojennych, zamordowanych w Katyniu w Związku Radzieckim przez NKWD; oraz bojownikow francuskiego ruchu oporu podczas II wojny światowej. Żaden z nich nie został zbudowany.
No comments:
Post a Comment